Ο δεύτερος παράλληλος δρόμος ⁽¹⁾ , που ξεκινά από τη νότια στο προαύλιο της εκκλησίας της Παναγίας είσοδο, όπως γνωρίζουμε, έχει μεγάλο μήκος και ενώνει την οικιστική ζώνη στο επάνω χωριό με τον οικισμό στο Διαρραχάκι  ή Κουκοτιάνο (το Κολωνάκι όπως χλευαστικά το αποκαλούσε ο Νικολός ο Μπουλάκας (1315) #3212 info).

Στη δεξιά πλευρά του δρόμου αυτού, στα πενήντα μέτρα από την αρχή του, ήταν το σπίτι του Λεωνίδα Γεωργίου Πολέμη (11442) #1353 και της Καλλιόπης (το γένος Αντωνίου Νικολάου Φαλαγκά) (1356). Στις αρχές της δεκαετίας του 30 ο μοναδικός τους γιος, ο Γιώργης (Νικατής) (114421) info μετέτρεψε σε καφενείο τη σάλα του σπιτιού και τη μεγάλη εμπρός από αυτήν σκεπαστή βεράντα. Αυτό υπήρξε το πρώτο και μοναδικό στα χρονικά του επάνω χωριού, καφενείο⁽²⁾.

Σ’αυτό, οι ενόργανες χορευτικές εκδηλώσεις ολοκλήρωναν συνήθως τις έκτακτες γιορτινές μέρες. Τα χειμωνιάτικα βράδια ορισμένοι θαμώνες του καφενείου και κατόπιν ειδικής συμφωνίας με τον Νικατή, παρέμεναν μέχρι τις μικρές ώρες, παίζοντας, πόκα, πόκερ και πρέφα. Η χαρτοπαιξία συνεχίστηκε με ορισμένες προφυλάξεις και την περίοδο της κατοχής. Τότε, ένα βράδυ που ψιλοχιόνιζε, ο Νικολός ο Σύμπουρας (1221) #2218 πηγαίνοντας για το σπίτι του στο κάτω χωριό, γλίστρησε στο καλντερίμι κατεβαίνοντας στο «Κακόβολο» και έπεσε στην παρακείμενη στο ρέμα χαβούζα, με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο.

Μετά την κατοχή, κάποιος περιφερόμενος καραγκιοζοπαίχτης πέρασε από το χωριό και έδωσε παραστάσεις στην αίθουσα του καφενείου. Τότε, η δίψα για το θέαμα ήταν μεγάλη. Ο Γιάννης (αγνώστου επιθέτου)⁽³⁾, που στο χωριό αποκαλούσαν «καραγκιόζη», εγκαταστάθηκε με τη γυναίκα του τη Νότα, στο σπίτι του Αντρείκου και της Τίλυς Σύμπουρα (1133) #3155 info και συγκεκριμένα στην ερειπωμένη στο εσωτερικό της αυλής του κουζίνας. Το ζεύγος είχε χαρακτηριστικά χαμηλό ανάστημα και εκτός αυτού, ο Γιάννης μια μόνιμη κάμψη της δεξιάς κνήμης, που δεν του επέτρεπε το ισορροπημένο βάδισμα. Το μπαγλαμαδάκι που  έπαιζε συνόδευε με διάφορα ρεμπέτικα και ερωτικά τραγούδια και γι’αυτό τον προσκαλούσαν στα κατά τις ονομαστικές γιορτές γλέντια.

Από τη μετακατοχική όμως περίοδο, το καφενείο άρχισε να παρουσιάζει μια φθίνουσα πελατειακή κίνηση, που κορυφώθηκε στο τέλος της δεκαετίας του 1950, λόγω της μετακίνησης των συγχωριανών μας στα μεγάλα αστικά κέντρα, οπότε έπαψε πλέον να λειτουργεί.

____________________________________

 

⁽¹⁾ στην δορυφορική φωτογραφία παραπάνω με κόκκινη γραμμή.

⁽²⁾ στην επόμενη φωτογραφία, το κτίσμα στον άσπρο κύκλο.

⁽³⁾Κατά τον κο Νικόλαο Αντώνογλου λεγόταν Γιάννης Δεδούσαρος.

 

Η κα Μαρία Μπουκουβάλα μας έστειλε το παρακάτω «ποίημα» που ο πατέρας της, ο στρατηγός Βαγγέλης Μπουκουβάλας, έλεγε σ’αυτήν και την αδελφή της όταν ήταν μικρές - για να γελάσουν - και που προφανώς είχε ακούσει και αυτός από τον τελάλη που καλούσε τον κόσμο να δει καραγκιόζη:

 

"Ακούσατε - ακούσατε

Πανωχωριανοί κατωχωριανοί

Απόψε θα παίξει ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

στου Νικατή το μαγαζί

Κωμωδία γελαστή

Πέντε οι μεγάλοι

και τρείς οι μικροί...."

 

 

Καφενείο Νικατή.

 

 

Δεξιά, στις φωτογραφίες, το κτίσμα όπως είναι σήμερα.

 

 

σημ. Το κτίσμα κατέρρευσε εντελώς γύρω στο 2018.

 

 

Οδοιπορικό στους  Στενιώτικους δρόμους της Μεσοπολεμικής Περιόδου.

Μέρος α’ - δρόμοι στο Απανωχώρι.

Γράφει ο Επαμεινώνδας Δημ. Λογοθέτης

 

 

Τις φωτογραφίες προσέφερε

και τα σχόλια έγραψε ο Νικολός Εξαδάκτυλος

 

Πατήστε εδώ για την επόμενη σελίδα

 

Πατήστε εδώ για την πρώτη σελίδα

 

Πατήστε εδώ για να δείτε μια άλλη περιοχή

 

Πατήστε εδώ για επιστροφή στον κατάλογο με τις περιοχές

 

Πατήστε εδώ για επιστροφή στην αρχική σελίδα

 

 

Στην απέναντι οικοδομική γραμμή από το καφενείο του Νικατή και στη δεξιά για τον κατερχόμενο γωνία του κατηφορικού δρόμου, που συνδέει τον πρώτο με τον δεύτερο παράλληλο δρόμο, ήταν το σπίτι της Πηνελόπης (Αντωνιούδαινας) (125) #2482, συζύγου Αντωνίου Νικολάου Σαρρή (1312) #725 ⁽⁴⁾.

Το ισόγειο στο σπίτι της Αντωνιούδαινας υπήρξε το μοναδικό στα χρονικά του χωριού «κέντρο» πρακτικής ορθοπεδικής αποκατάστασης διαστρεμμάτων, εξαρθρώσεων και απλών ή συντριπτικών καταγμάτων σε ανήλικες και ενήλικες.

Πάντοτε πρόθυμη, με ηρεμία και καταπληκτική επιδεξιότητα δακτυλικής ψηλάφησης, η Πηνελόπη εντόπιζε την τραυματισμένη περιοχή και έκανε την απαραίτητη επίδεση και προστασία, με νάρθηκα ή κατ’άλλον τρόπο.

____________________________________

 

⁽⁴⁾ στη διπλανή φωτογραφία, το κτίσμα στον μαύρο κύκλο.

 

 

Το σπίτι της η Πηνελόπη προίκισε στην κόρη της Πετρωνία Σαρρή (13124) #726 , που παντρεύτηκε τον Λεωνίδα Ανδρέα Κυρτάτα (Λέκκα) (141163) #1846 info.

 

Ο Λεωνίδας ήταν μηχανικός και μαζί με τον αδελφό του Αντώνη (141162) #2700 info ήταν μέτοχος σ’ένα βαπόρι, (που καθ’υπόμνηση της αδελφής μου Αννας είχε την ονομασία «Μαριόγκα» και ότι ήταν του τύπου «Ντρόγκα» - όπως λέμε Λίμπερτυ - και το οποίο λόγω της παλαιότητας ήταν διαβόητο για την πολύ μικρή του ταχύτητα). Σ’αυτό εργαζόταν με μεγάλη αυταπάρνηση, σαν καμαρώτος, ο νονός μου ο Θοδωρής Μπαφαλούκος (11134) #2314 info. Τις μηχανικές του γνώσεις ο Λεωνίδας απέκτησε στο μηχανουργείο του Μαστρο-Σταμάτη στη Χώρα. Όπως μου έλεγε η μητέρα μου, κάθε βράδυ που σχολούσε, η μάνα του Λεωνίδα η Ερηνιώ (1142) #2665 τον μάλωνε γιατί σκούπιζε τα λαδωμένα από το μηχανουργείο χέρια του πάνω στα ρούχα του και τον απειλούσε πως δεν θα τα ξαναπλύνει.

Μπαρκάρισε σαν δόκιμος μηχανικός και  παρά τις μικρές γραμματικές του γνώσεις έφθασε στο αξίωμα του Α’ μηχανικού στο Εμπορικό Ναυτικό. Ηταν πολύ εύστροφος άνθρωπος και παρακολουθούσε την τεχνολογική εξέλιξη.

 

Στις αρχές του 1937, όταν άρχισε η διάδοση των ραδιοφώνων ήταν ο πρώτος που έφερε στο χωριό ραδιόφωνο. Για τη φόρτιση των μπαταριών του ραδιοφώνου και για τον απλό με λαμπτήρες αυτοκινήτου ηλεκτροφωτισμό στην κουζίνα του, που αυτός εγκατέστησε, έφερε από την Ολλανδία μία ανεμογεννήτρια που την εγκατέστησε σε μια μικρή ταράτσα πάνω από την κουζίνα του σπιτιού. Ετσι θεωρείται ο πρώτος και ο μόνος στο χωριό που εκμεταλλεύτηκε την αιολική ενέργεια για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Τις εγκαταστάσεις αυτές διατήρησε μέχρι την αρχή της Ιταλικής κατοχής, τον Ιούνιο του 1942.

________________________________________________________________________________________

 

σημ. μπορείτε να διαβάσετε ένα κείμενο του Αντώνη Ν. Σαρρή για την Αντωνιούδαινα πατώντας εδώ.

 

Πατήστε εδώ για να δείτε μια φωτογραφία του Νικολού του Μπουλάκα (1315).

Πατήστε εδώ για να δείτε μια φωτογραφία της Πετρωνίας Αντωνίου Σαρρή (13124).

Πατήστε εδώ για να δείτε μια φωτογραφία του Θοδωρή Μπαφαλούκου (11134).

Πατήστε εδώ για να δείτε μια φωτογραφία του Λεωνίδα Ανδρέα Κυρτάτα (Λέκκα) (141163).

Πατήστε εδώ για να δείτε μια φωτογραφία του Αντωνίου Ανδρέα Κυρτάτα (141162) και της μητέρας του Ερηνιώς (το γένος Βαλμά) (1142).

 

 

Δεξιά, το σπίτι της Αντωνιούδαινας όπως είναι σήμερα.