Στη δέκατη σελίδα του κειμένου του Sam Soter, υπάρχει αναφορά για τη ζωή του Αντώνη και της Μαρίας.

 

Πατήστε εδώ για να μεταβείτε στην επόμενη σελίδα

 

Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16

 

Πατήστε εδώ για επιστροφή στον κατάλογο των ντοκουμέντων

 

Πατήστε εδώ για επιστροφή στα «διάφορα»

 

Πατήστε εδώ για επιστροφή στην αρχική σελίδα του ιστότοπου

σελίδα 10

 

Ο Αντώνης ήταν πλήρως απασχολημένος στο Clifton με την αλιεία του σολομού και ήταν πιστός στο ρόλο του στην προώθηση της εκπαίδευσης στην κοινότητα των μεταναστών. Το Clifton ήταν κοινότητα που απαρτίζονταν αποκλειστικά από μετανάστες Ελληνικής, Ιταλικής, Γερμανικής καταγωγής και από κόσμο που είχε έλθει από την Αδριατική ακτή της Βαλκανικής. Η ικανότητα του Αντώνη στις γλώσσες τον βοήθησε προφανώς να καταλάβει στο Clifton μια ηγετική θέση. Δεν υπήρχε επίσημα καθιερωμένη κυβερνητική αρχή στην εκεί κοινότητα.

 

Λίγα χρόνια μετά το γάμο του Αντώνη με τη Μαρία, αυτός άρχισε να αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα υγείας τα οποία απαιτούσαν συχνές επισκέψεις σε γιατρό στην Astoria, έδρα της κομητείας. Αναγκάστηκε να περιορίσει τον όγκο της εργασίας του στον τομέα της αλιείας και το 1935 η οικογένεια του μετακόμισε στο Portland στη γωνία N.E.Tillamook St και 10th Avenue. Η νέα τους κατοικία του επέτρεπε ευκολότερη πρόσβαση στο Νοσοκομείο των Απομάχων και τις ιατρικές υπηρεσίες στο Portland.

 

Ο Αντώνης εργάστηκε σαν σιπσάντης (σημ. στα Ελληνοαμερικάνικα, από τις λέξεις ship chandler, αυτός που φροντίζει για τον εφοδιασμό των πλοίων) των πλοίων που πήγαιναν στα λιμάνια του ποταμού Columbia για φορτία σιτηρών. Κατά τη διάρκεια του Β’Παγκοσμίου Πολέμου ο Αντώνης υπηρέτησε σαν διερμηνέας για τα Ρωσικά εμπορικά πλοία που προσέγγιζαν το Portland για στρατιωτικό υλικό. Η Ρωσία και η Ιαπωνία τυπικά δεν ήσαν σε εμπόλεμη κατάσταση για το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου, επιτρέποντας έτσι ένα ανθηρό εμπόριο μεταξύ της Ρωσίας και της ακτής των ΗΠΑ στον Ειρηνικό.

 

Η Μαρία Soter συνεισέφερε στο εισόδημα της οικογένειας εργαζόμενη τους καλοκαιρινούς μήνες στυα συσκευαστήρια φρούτων και λαχανικών στο Portland. Η οικογένεια του Αντώνη υπέφερε οικονομικά μέχρι την αρχή του Β’Π.Π. Ο πόλεμος δημιούργησε ευκαιρίες απασχόλησης για την οικογένεια. Μολονότι τα οικονομικά της δεν ήταν ιδιαίτερα ανθηρά, η οικογένεια ήταν στο επίκεντρο των κοινωνικών εκδηλώσεων μεγάλου μέρους της Ελληνικής ομογένειας. Η Μαρία ήταν σπουδαία οικοδέσποινα. Ο Αντώνης είχε ένα στενό κύκλο από άνδρες που μαζεύονταν συχνά στο σπίτι του για να παίξουν χαρτιά. Το σπίτι στη γωνία N.E.Tillamook St και 10th Avenue ήταν ένα ανεπίσημο, αλλά στην πραγματικότητα το κέντρο για κοινωνικές εκδηλώσεις ενός μεγάλου αριθμού Ελλήνων. Αυτό ήταν απόδειξη για το μοναδικό κοινωνικό περιβάλλον που ο Αντώνης και η Μαρία δημιούργησαν.

 

Ο Αντώνης ήταν ένας θρυλικός αφηγητής ιστοριών, ένας πραγματικός Γιάνκης, περήφανος για το ότι ήταν βετεράνος του Β’ΠΠ, λάτρης του μπέιζμπολ, υπόδειγμα για πολλούς, ένα Ρεπουμπλικάνος ανάμεσα σε μια θάλασσα από Δημοκρατικούς και ένας άνθρωπους που λάτρεψε τον αμερικάνικο τρόπο ζωής τον οποίο υιοθέτησε. Ο Αντώνης έζησε μέχρι τα 69 του και έχει ταφεί στο Κοιμητήριο των Απομάχων στο Portland .