Έξι παλληκάρια από τις Στενιές, τον καιρό της κατοχής, αποφάσισαν να περάσουν με βάρκα στην Τουρκία με προορισμό την Μέση Ανατολή,
για να καταταγούν στις συμμαχικές δυνάμεις και να πολεμήσουν τον άξονα.



Στις 24 Οκτωβρίου του 1941 λοιπόν, οι παρακάτω νεαροί,

1) Αντώνιος Δ. Τζουμέζης, ετών 30   #2430

2) Στέφανος Μ. Μπέης, ετών 27   #3585

3) Διονύσιος Ν. Πολέμης, ετών 23   #1253

4) Γεώργιος Α. Τζουμέζης, ετών 33   #4321

5) Λεωνίδας Μ. Πολέμης, ετών 19   #1270

6) Ευάγγελος Ε. Φαλαγκάς, ετών 18   #3198

μπήκαν στην βάρκα “ΑΓΑΠΗ” που ανήκε στον Μιχάλη Πολέμη πατέρα του Λεωνίδα,
και ξεκίνησαν από τα Γιάλια με κατεύθυνση προς τα παράλια τις Τουρκίας
με παρέα την πείνα, το κρύο, την θάλασσα και την αβεβαιότητα.

Μετά από 10 και πλέον μέρες περιπέτεια μεταξύ Χίου, Μυτιλήνης και Τούρκικων παραλίων,
οι Τουρκικές αρχές που ήταν με την πλευρά των Γερμανών,
τους υποχρέωσαν να γυρίσουν πίσω, αφού τους χώρισαν σε δύο άλλες βάρκες.

Στη μία βάρκα ο Διονύσης, ο Γιώργης και ο Αντώνης.
Ο Αντώνης επέλεξε να μείνει και να φιλοξενηθεί σε ένα φίλο του στη Χίο.
Οι δύο άλλοι κατάφεραν και επέστρεψαν στο χωριό μέσω Πειραιά και Ραφήνας,
και κατόπιν οι Ιταλοί τους προώθησαν σε δίκη και φυλάκιση στη Σύρο.

Η άλλη βάρκα με τους Βαγγέλη, Στέφο και Λεωνίδα, πλέοντας βορείως της Τήνου, έπεσε σε τρικυμία,
με αποτέλεσμα οι δύο από αυτούς, ο Βαγγέλης και ο Στέφος να πνιγούν.
Ήταν 7 Νοεμβρίου 1941.
Ο Λεωνίδας κολύμπησε και εξαντλημένος περισυνελέγη από τους καθολικούς της Τήνου,
που με τη σειρά τους τον έδωσαν στους Ιταλούς,
και κατέληξε και αυτός σε φυλακή στη Σύρο.

Η παραπάνω περίληψη βασίστηκε πάνω στην πολυσέλιδη εξιστόρηση του γεγονότος από τον κ. Γεώργιο Φαλαγκά,
όπως καταγράφτηκε στα ΣΤΕΝΙΩΤΙΚΑ, Τόμος Γ’, έκδοση του Συνδέσμου Στενιωτών.

Η Οδύσσεια των έξη νεαρών Στενιωτών (Γ. Ι. Φαλαγγά)

Την περιπέτεια διηγήθηκαν στον κ. Φαλαγκά, ο Διονύσης Ν. Πολέμης και ο Γιώργης Α. Τζουμέζης - υπάρχει και σχετική φωτογραφία.

Στο κείμενο αυτό βρίσκεις πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία και λεπτομέρειες σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή εκείνη.

Τιμή και δόξα στην ηρωική απόφαση και προσπάθεια των νεαρών, και πολλά εύσημα στον Γιώργη Φαλαγκά που διέσωσε γραπτά την ιστορία αυτή, γιατί στο κάτω κάτω τα γραπτά μένουν.



ΥΓ
Σε άλλο κείμενο, του Επαμεινώνδα Λογοθέτη στους steniotes .gr, Από την Παναγία στον Αη Γιώργη
με τίτλο “Από την Παναγία στον Αη Γιώργη”,
αναφέρεται επίσης και το όνομα του Στέφανου Πέτσα.

Πιθανόν αυτός να διέφυγε στη Μέση Ανατολή σε κάποια άλλη περίσταση ή σκοτώθηκε την περίοδο του πολέμου.
Μεταξύ άλλων γράφει ο Επαμεινώνδας:
“Τον Βαγγέλη δεν τον ξέχασα ποτέ. Σαν παιδικοί φίλοι, με διαφορά δεκαπέντε ημερών, παίζαμε στο προαύλιο της Παναγίας και δεν ξεχνώ, με πόση πηγαία ευγένεια συμπεριεφέρετο.”

Την παραπάνω περίληψη έκανε ο Νίκος Α. Πολέμης.