|
Ονομασίες σημείων της ακτογραμμής των Γιαλίων
(όπως καταγράφτηκαν από τον Γρηγόριο Εξαδάκτυλο) |
|
Στη θέση «Αντώνιος» ναυάγησε το ομώνυμο πλοίο του εφοπλιστή Δημήτρη Μωραΐτη. Το κουφάρι του πλοίου φαινόταν στο βυθό της θάλασσας για αρκετά χρόνια μέχρι αρκετά πριν τα τέλη του εικοστού αιώνα. Τώρα δεν διακρίνεται τίποτα. Κατά τον κο Φίλιππο Χρ. Μπεγλέρη, το πλοίο νηολογήθηκε το 1899 και ναυάγησε μόλις πέντε χρόνια αργότερα, το 1904. Το όνομα του πλοίου δόθηκε στη μνήμη του αδελφού του πλοιοκτήτη, Αντωνίου, ο οποίος είχε χάσει τη ζωή του από χολέρα. Το ναυάγιο συνέβη κατά τον απόπλου του πλοίου από το λιμάνι της Χώρας κάτω από συνθήκες που δεν έπεισαν την ασφαλιστική εταιρεία να το αποζημιώσει. Λέγεται ότι παρόμοια τύχη είχαν αρκετά πλοία του Μωραΐτη.
|
|
Η «Λίμνη» είναι στην πραγματικότητα μια διαπλάτυνση ενός ποταμού λίγο πριν αυτός χυθεί στην θάλασσα που η κανονική του ονομασία είναι «Μελιός». Το καλοκαίρι ο ποταμός χύνεται υπόγεια (κάτω από την αμμουδιά) στη θάλασσα και γι’αυτό δίνει την εντύπωση λίμνης, ενώ ξαναχύνεται κανονικά όταν πληθύνουν τα νερά από τις βροχές κατά το φθινόπωρο και μετά. Επειδή δεν υπάρχει άλλος ποταμός στις Στενιές ο Μελιός αναφέρεται πάντοτε απλά σαν «Ποταμός» η δε κανονική ονομασία του είναι πρακτικά άγνωστη.
|
|
Η θέση «Δάμπασης» πήρε το όνομα της από κάποιον Δάμπαση που πνίγηκε ή αυτοκτόνησε εκεί. |
|
Τάφος Μπελιγράδη: ετάφη ως αυτοκτονήσας (κατά την παράδοση δολοφονήθηκε και ρίχτηκε στη θάλασσα)
|
|
Του Κρήπα ή Χέστρα (σε ύψος 20 περίπου μέτρα από τη θάλασσα).
Κατά την παράδοση, κάποιος Κρήπας (Κυρτάτας) δέχτηκε να αφοδεύσει πάνω σ’αυτήν την πέτρα με αντάλλαγμα μερικά αγκίστρια που χρειαζόταν για να συνεχίσει το ψάρεμα. Η πέτρα αποκολλήθηκε τον Ιανουάριο του 1978 και έπεσε από τον κατακόρυφο βράχο κατευθείαν στη θάλασσα.
Ο Γιώργης Ι. Φαλαγκάς στα «Στενιώτικα» γράφει ότι ήταν ο Κυρτάτας Αντώνης (Κατσαντώνης) του Πέτρου (1411) #2673 info και ότι η ιστορία τοποθετείται γύρω στο 1860.
|
|
Τις φωτογραφίες της Πέτρας προσέφερε ο Νικολός Εξαδάκτυλος |
