Η φλορίντα

Λαογραφικά

Η φλορίντα

(κείμενο του Νικολού Εξαδάκτυλου)

Φλορίντα είναι η ονομασία που έδωσαν οι Στενιώτες σε ένα είδος κολόνιας που παράγεται στην Αμερική.

Η κανονική εμπορική ονομασία της στα Αγγλικά είναι Florida Water (Φλόριντα γουότερ - νερό της Φλώριδας). Εχει χαρακτηριστικό γυάλινο μπουκάλι και η μυρωδιά της (έχει βάση αιθέρια έλαια εσπεριδοειδών με έμφαση τη γλυκιά πορτοκαλιά) με τα σημερινά γούστα χαρακτηρίζεται σαν προκλητικά έντονη. Κυκλοφορεί σαν κολόνια που μπορεί, όπως διαφημίζεται, να χρησιμοποιείται και από τα δύο φύλα. (σημ. τελευταία το μπουκάλι αν και έχει διατηρήσει το αρχικό του σχήμα, είναι πλαστικό.

Τη φωτογραφία επάνω προσέφερε η κα Μαίρη Παλαιοκρασσά του Λεονάρδου σύζ. Ευαγγέλου Πολέμη του Διονυσίου.

Το κείμενο κάτω προήλθε από συζήτηση φίλων του ιστότοπου www.steniotes.gr σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το ενδιαφέρον με την κολόνια αυτή εστιάζεται στο γεγονός ότι ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε από τις Στενιώτισσες για τον σκοπό για τον οποίο πουλιόταν. Είχε δύο εξειδικευμένες χρήσεις.

Η πρώτη χρήση ήταν το ράντισμα με αυτή από τις αυλές και τα μπαλκόνια, των πιστών οι οποίοι συνόδευαν τον επιτάφιο το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής στους δρόμους του χωριού.

Η δεύτερη και κυριότερη ήταν η χρήση της σαν φάρμακο! Μερικές φορές μέσω εισπνοών ή εντριβών αλλά και με κατάποση της, αυτούσιας ή αραιωμένης με νερό.

Θεωρείτο σαν φάρμακο, ικανό να αντιμετωπίσει καρδιακά ή αναπνευστικά προβλήματα, κοιλόπονους, στομαχόπονους, πόνους περιόδου, οδοντόπονους, ακόμη και άσχημες ψυχολογικές καταστάσεις. Βαμβάκι εμποτισμένο με φλορίντα ήταν η μοναδική σχεδόν αντιμετώπιση μιας ωτίτιδας. Αποτελούσε το πρώτο φάρμακο για πραγματικές ή εικονικές λιποθυμίες. Η φράση σε μεγάλες σύγχυσες «την έχουνε με τις φλορίντες» ακουγόταν συχνά.

Την κολόνια αυτή έφερναν ναυτικοί που επέστρεφαν στις Στενιές ακόμα και κατά τον 19ο αιώνα. Μετά την πρώτη της εμφάνιση, οι Στενιώτισσες απαιτούσαν από τους συγγενείς ναυτικούς τους που έπιαναν λιμάνι στις Ηνωμένες Πολιτείες να τους φέρουν με τη επιστροφή τους και μερικά μπουκάλια. Το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν υπήρχε σπίτι στο χωριό χωρίς ικανό απόθεμα από φλορίντες, όπως οι Στενιώτες τις αποκαλούσαν. Χιλιάδες μπουκάλια φλορίντας κατέληξαν στα ρέματα των Στενιών και τώρα αποτελούν σαν μικροσκοπικά στρογγυλά γυαλάκια συστατικά της παραλίας στα Γιάλια.

Σήμερα το μπουκάλι αυτό αποτελεί συλλεκτικό αντικείμενο και πάρα πολλοί διαθέτουν ακόμα και ανέπαφα μπουκάλια.

Μέρος της καθημερινής ζωής στις Στενιές του χθες, σίγουρα θα έχει τη θέση του όταν ποτέ γίνει κάποιο πολιτιστικό κέντρο ή λαογραφικό μουσείο στο χωριό, σε αυτό.