|
Το ναυάγιο του ατμοπλοίου Ζαννής Λ.Καμπάνης
Το ναυάγιο (από τορπιλισμό από ιαπωνικό υποβρύχιο) συνέβη την 21ην Ιανουαρίου 1942 ανοικτά της Σιγκαπούρης. Στο συμβάν αυτό έχασαν τη ζωή τους τρεις ναυτικοί, οι Στενιώτες Μπεγλέρης Δημήτριος του Χρήστου (155) #2460 info (πλοίαρχος) , Ισαρης Γεώργιος του Δημητρίου (1111) #2973 info (ανθυποπλοίαρχος) και ο Θ.Θεοδωράκης (θερμαστής) από την Αρνη της Ανδρου. Ο πατέρας μου Γρηγόριος Εξαδάκτυλος (127) #490 info ήταν ο υποπλοίαρχος (ύπαρχος) του πλοίου.
Για να δείτε (μερικές) φωτογραφίες των όσων κατέγραψε σε τετράδιο μετά το ναυάγιο ο Γρηγόριος Εξαδάκτυλος πατήστε εδώ. Ενδεχομένως στην καταγραφή αυτή να υπάρχουν και κάποια κενά ή ασάφειες, αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η συναισθηματική φόρτιση του Γ.Ε.
Για να διαβάσετε (ολόκληρο) το κείμενο (σημ. με την ορθογραφία και σύνταξη της εποχής), πατήστε εδώ. Τα ονόματα των μελών του πληρώματος φαίνονται σε επιστολή του προς τον Πρόξενο (σημ. μάλλον τον Πρόξ. Λιμενάρχην Αλεξανδρείας). Για να διαβάσετε το κείμενο της επιστολής πατήστε εδώ. Ο Γ.Ε. έστειλε και επιστολή στους πλοιοκτήτες. Για να διαβάσετε το κείμενο της επιστολής πατήστε εδώ. Για να διαβάσετε και άλλο ένα ημερολόγιο του Γ.Ε. για τις ημέρες μετά την 21η Ιανουαρίου 1942 εποχή, που περιγράφονται οι προσπάθειες του πληρώματος να φύγει από την Σιγκαπούρη προτού εισβάλλουν οι Ιάπωνες, πατήστε εδώ.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε για το θάνατο των τριών Ανδριωτών στον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλοίο «Ζαννής Λ. Καμπάνης ». Πατήστε εδώ για να δείτε το μνημείο πεσόντων Στενιωτών κατά τους δύο παγκοσμίους πολέμους.
|
|
Κάτι το οποίο ήταν άγνωστο στην οικογένεια μου, αλλά το εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος στη σύζυγο μου ήταν και το παρακάτω γεγονός (όπως περίπου το διηγήθηκε ο ίδιος):
Όταν εγκαταλείψαμε το πλοίο που βυθιζόταν, η δική μας βάρκα (για το μισό πλήρωμα με επικεφαλής εμένα (τον Υπαρχο) και ένα Τρίτο καπετάνιο έπεσε κανονικά ενώ αντίθετα η άλλη από την άλλη πλευρά του πλοίου (του Πλοιάρχου και ενός άλλου Τρίτου καπετάνιου και με το υπόλοιπο πλήρωμα) ανετράπη και οι επιβαίνοντες βρέθηκαν στη θάλασσα. Εμείς αντιληφτήκαμε τι συνέβη και αρχίσαμε να ψάχνουμε για ανθρώπους στη θάλασσα. Όταν είχαμε μαζέψει όλους (άλλους ζωντανούς και άλλους νεκρούς) αλλά με τον πλοίαρχο ακόμα αγνοούμενο, είδαμε γάτες (υπήρχαν αρκετές στο πλοίο) γαντζωμένες σε μια μπουκαπόρτα που στην απελπισία τους ξεφώνιζαν.
- Πάμε να τις σώσουμε, είπα αυθόρμητα στους κωπηλάτες, δυο κουπιές είναι μόνο…
Τότε όμως, κάποιος από το πλήρωμα - με πιο μεγάλη από εμένα πείρα στη ζωή - μου είπε:
- Καπτα-Γρηγόρη, παράτησε τις, γιατί θα πούνε ότι άφησες τον κόσμο να πνιγεί μαζεύοντας τις γάτες…
Τον άκουσα χωρίς δεύτερη συζήτηση, όμως τα νιαουρίσματα τους έχουν στοιχειώσει στα αυτιά μου. Τα ακούω ακόμα, 45 χρόνια μετά και δεν μπορώ να τα ξεχάσω….
Το συμβάν με τις γάτες αναφέρεται στα όσα κατέγραψε, αλλά χωρίς το διάλογο ή άλλες λεπτομέρειες...
Ένα άλλο γεγονός που συνδέει τον πατέρα μου με το ναυάγιο του Ζαννής Λ.Καμπάνης, αλλά και το πιο παράξενο είναι ότι ταξιδεύοντας προς την Ιαπωνία με το πλοίο Andre πλοιοκτησίας Δημοσθένη Δάμπαση (γύρω στο 1953-54) συναντήθηκε με πιλότο λιμανιού της Ιαπωνίας που επιβιβάστηκε στο πλοίο για να το οδηγήσει στο λιμάνι. Από συζήτηση που επακολούθησε για τις δουλειές τους, το τι έκαναν στον πόλεμο κλπ, διαπιστώθηκε ότι αυτός ήταν ο κυβερνήτης του υποβρυχίου που τους τορπίλισε! Ο ίδιος ο ιάπωνας θυμήθηκε το όνομα του ελληνικού πλοίου (προφανώς γιατί αυτά κατεγράφοντο σε ημερολόγιο) ο δε πατέρας μου τότε του είπε τι ρόλο πράγματι είχε στο πλοίο αυτό… Και οι δύο συμφώνησαν στο “no hard feelings now”… Βέβαια άλλες οι συνθήκες του πολέμου και άλλες αυτές της ειρήνης. Στη συζήτηση αυτή παρούσα ήταν και η μητέρα μου.
Το περιστατικό αυτό ενισχύει την άποψη ότι το πλοίο τορπιλίστηκε, αντίθετα με την επικρατούσα (τότε) άποψη ότι αυτό προσέκρουσε σε νάρκη. |
|
Η φωτογραφία αυτή δείχνει τον Γρηγόρη Εξαδάκτυλο (127) #490 info να καμαρώνει για ένα ψάρι που ψάρεψε λίγους μήνες πριν από την τραγωδία. Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας αυτός που την τράβηξε και του την χάρισε, γράφει ότι ήταν το πρώτο ψάρι του Γρηγόρη, ότι ήταν Μάιος του 1941 και ότι το πλοίο ήταν το «Ζαννής Λ.Καμπάνης»... Δίπλα του, δεξιά στη φωτογραφία, ο πλοίαρχος Μπεγλέρης Δημήτριος του Χρήστου (155) #2460 info, ένας από τους τρεις που έχασαν τη ζωή τους στο ναυάγιο.
Νικολός Εξαδάκτυλος |
|
Πέρα από τα παραπάνω, έχω να προσθέσω και τα εξής:
Οπως πολλοί άλλωστε έλληνες ναυτικοί που έλαβαν μέρος σαν αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και πληρώματα του εμπορικού ναυτικού σε επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια του Β’Π.Π. τιμήθηκε (κατά τα μέσα της δεκαετίας του 70) με (μικρή) τιμητική σύνταξη επί πλέον αυτής του συνταξιούχου ναυτικού όπως και με μετάλλιο (πολεμικός σταυρός). Η σύνταξη βέβαια ενσωματώθηκε στην κανονική, αλλά για το παράσημο έπρεπε να καταβάλλει πρώτα το ποσό των 3.500 δραχμών, για το οποίο αδιαφόρησε. Οταν τον ρώτησα γιατί δεν το παρελάμβανε μου απάντησε «δεν καταδέχομαι» χωρίς να δώσει ποτέ άλλες διευκρινήσεις. |