|
Κείμενα από την παρουσίαση της 13ης Φεβρουαρίου 2013, στη Στέγη του Συνδέσμου Στενιωτών Ανδρου με θέμα “Η Στενιώτικη κοινωνία μέσα από τις φωτογραφίες που εσείς προσφέρατε”…
9. Το Δημοτικό σχολείο Στενιών
Καθώς θα βλέπουμε τις φωτογραφίες του Σχολείου, θα σας αναφέρω μερικά ιστορικά στοιχεία κατά διήγηση του θείου μου, κου Επαμεινώνδα Δημητρίου Λογοθέτη. Αρχικά στο κτήριο υπήρχε μόνο η μεγάλη αίθουσα, αριστερά καθώς μπαίνουμε, που σύμφωνα με την Εκπαιδευτική Νομοθεσία του 1895, αποτελούσε το Τετρατάξιο (Μονοθέσιο) Δημοτικό Σχολείο Αρρένων, με ένα μόνο δάσκαλο, τον Νικόλαο Βασιλόπουλο του Ιωάννη, που δίδασκε σ’αυτήν την αίθουσα μαθητές όλων των τάξεων, μέχρι το τέλος του Σχολικού Ετους 1928-1929. Η είσοδος στη αίθουσα διδασκαλίας ήταν στη νοτιοανατολική πρόσοψη της, λίγα μέτρα μετά την είσοδο στο προαύλιο του Σχολείου. Η παλιά αυτή αίθουσα ανακαινίστηκε το 1922-23 και εκτός των άλλων, το δάπεδο της στρώθηκε με ξυλοσανίδες. Την ίδια εποχή κατασκευάστηκε και η σιδερόπορτα μεταξύ του δρόμου και του προαύλιου του σχολείου. Παράλληλα, μέχρι το παραπάνω σχολικό έτος, λειτουργούσε και το Μονοθέσιο Τετρατάξιο Δημοτικό Σχολείο Θηλέων, στο διώροφο σπίτι του Αντρείκου Ιωάννη Σαρρή (Γκούλου), με διδάσκουσα σ’αυτό την Μαρή Ιουλία του Μιχαήλ (μετέπειτα σύζυγο του Νικολάου Βασιλόπουλου του Ιωάννη) η οποία είχε διαδεχθεί μια άλλη δασκάλα της οποίας γνωρίζω μόνο το όνομα (Ζηνοβία). Με την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση του 1929, άλλαξε η από το 1895 και για μια τριακονταπενταετία περίπου ισχύουσα Εκπαιδευτική Νομοθεσία. Τότε όλα τα σχολεία θηλέων της Α’βάθμιας και Β’βάθμιας Εκπαίδευσης καταργήθηκαν, εκτός από αυτά στα μεγάλα αστικά κέντρα και δημιουργήθηκαν τα εξατάξια μικτά σχολεία στις παραπάνω δύο βαθμίδες. Για να λειτουργήσει το νέο Μικτό (Διθέσιο) Δημοτικό Σχολείο Στενιών, κτίστηκε η αίθουσα που είναι κοντά στην πλατεία και ταυτόχρονα περιορίστηκε η έκταση της αρχικής αίθουσας για τη δημιουργία διαδρόμου επικοινωνίας των δύο αιθουσών και του Γραφείου στο βάθος του. Η είσοδος στο σχολείο έγινε στο βορειοανατολικό μέρος του διαδρόμου (όπως είναι και σήμερα) ενώ η παλαιά στη μεγάλη αίθουσα καταργήθηκε και μετατράπηκε σε παράθυρο. Ετσι, στη νέα Αίθουσα, διδάσκονταν οι μαθητές και μαθήτριες των δύο πρώτων τάξεων του Δημοτικού, ενώ στη παλιά μεγάλη Αίθουσα οι υπόλοιποι μαθητές και μαθήτριες. Στη νεοσύστατη Αίθουσα ο Επαμεινώνδας Λογοθέτης φοίτησε σαν μαθητής της Α’ και της Β’ τάξης του Δημοτικού. Δασκάλα του ήταν η Βασιλοπούλου Ιουλία, μέχρι τη μέση της σχολικής χρονιάς στη Β’ τάξη, γιατί τότε αποσύρθηκε, λόγω συνταξιοδότησης της και αντικαταστάθηκε από την νεοδιορισμένη Πολέμη Μανιώ του Λεωνίδα, μετέπειτα σύζυγο του δάσκαλου στο σχολείο Σάλαρη Γεωργίου του Κωνσταντίνου.
Ο παπα-Νίκος Βασιλόπουλος, που ήταν και εφημέριος στον Αη-Γιώργη, δίδασκε στη μεγάλη Αίθουσα. Μετά όμως από το τέλος του σχολικού έτους 1931-32, συνταξιοδοτήθηκε, παραιτήθηκε από τα λειτουργικά του καθήκοντα στην εκκλησία του χωριού και μετακόμισε οικογενειακά στην Αθήνα, λόγω σπουδών στο πανεπιστήμιο των τριών του παιδιών. Μέχρι τότε εκτελούσε και χρέη κοινοτικού γραμματέως, γιατί στο γραφείο του σχολείου είχαν μεταφερθεί τα Δημοτολόγια και τα Ληξιαρχικά βιβλία της Κοινότητας. Σ’αυτόν αποτεινόταν οι συγχωριανοί για την έκδοση των σχετικών κοινοτικών εγγράφων και πιστοποιητικών γεννήσεως, θανάτου κλπ. με αμοιβή βέβαια γενναιόδωρα φιλοδωρήματα. Μετέπειτα τα χρέη γραμματέως εκτελούσαν οι δημοδιδάσκαλοι, μέχρι την επί προεδρίας του Πολέμη Δημητρίου του Αντωνίου (Πίκουλου) ίδρυση ξεχωριστού Κοινοτικού Γραφείου, σε ένα χώρο, δίπλα στο παλιό μπακάλικο του Γιόκου και μετέπειτα της Μίνας Κυρτάτα. Τον παπα-Νίκο διαδέχτηκε στο σχολείο ο από την Κέρκυρα καταγόμενος δάσκαλος Σπύρος Παγκράτης. Μετά τον διαδέχτηκε άλλος (δεύτερος) Κερκυραίος δάσκαλος με το επίθετο Δημητσιάνος και τελικά αυτόν, ο μετατεθείς από το Δημοτικό σχολείο Αποικίων, ο Σάλαρης Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Το καλοκαίρι του 1933 εγκαταστάθηκε χειροκίνητο τηλέφωνο στο Γραφείο του Σχολείου. Η Επικοινωνία γινόταν με τη Χώρα σε τακτές ώρες και απ’αυτό γινόταν και η λήψη τηλεγραφημάτων από τον δάσκαλο. Μετά τον θάνατο του ταχυδρομικού διανομέα για το χωριό Αντωνίου Ζάννου (του κυρ Αντωνάκη), το γραφείο του Δημοτικού Σχολείου έγινε για λίγα χρόνια χώρος εξυπηρέτησης των ταχυδρομικών αναγκών του χωριού με ταχυδρομικό διανομέα και σύνδεσμο με το γραφείο Τ.Τ.Τ. (Ταχυδρομεία, Τηλεγραφεία, Τηλέφωνα) της Χώρας, τον Νικόλαο Γεωργίου Μπέη (Κοντονικόλα).
Τη μικρή Αίθουσα του σχολείου χρησιμοποιούσαν λόγω του πλακοστρωμένου δαπέδου της, για την πραγματοποίηση χορευτικών εκδηλώσεων στις έκτακτες γιορτινές ημέρες.
Με τον, επί Δικτατορίας Μεταξά, αναγκαστικό Νόμο του 1937, καταργήθηκε η Εκπαιδευτική Νομοθεσία που ίσχυε από το 1929 και τα Σχολεία της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης γίνονται ξανά 4/τάξια και της Β/βάθμιας επεκτείνονται σε 8/τάξια Γυμνάσια. Ετσι, το Δημοτικό Σχολείο λειτούργησε, για λίγα χρόνια, μέχρι την αρχή της Κατοχής το 1941, σαν Διθέσιο Τετρατάξιο και μετά την από τότε επαναφορά του Εκπαιδευτικού Συστήματος του 1929, έγινε πάλι Διθέσιο Εξατάξιο Μικτό, μέχρι την πρόσφατη κατάργηση του.....
|